Onderweg en onderweg bis naar ons Afrikaans avontuur

Of ik zin had om mee te gaan naar Gambia, vroeg Veerle. T was niet de eerste keer, maar met kleine kids zagen Jan en ik dat minder zitten.

22 jaar geleden reisden Veerle en ik samen op groepsreis naar Senegal en raakten bevriend. Zij reisde toenertijd alleen door naar Gambia en ontmoette er Almamie die uiteindelijk haar man werd. Samen kregen ze 3 dochters: Oumie (16 jaar), Yama (14) en Abi (12). Ik mocht meter zijn van Oumie en zei dan ook volluit JA om nu mee te reizen naar haar vaderland. Geen evidente keuze, maar eentje uit t hart, op moment van overgang in mijn leven ook. 

Onze reis begon typisch Afrikaans: de dingen gaan niet altijd zoals je wil! Zondagmorgen stond Matis op met oorpijn. 

💥Stresske! Een tripje naar de wachtpost en apotheek van wacht was geen optie om tijdig op de luchthaven te geraken, dan maar beroep doen op de helpende handen van onze gewillige huisdokter en dorpsapotheek 🙏🙏 Gepakt en gezakt met straffe pillen vertrokken we.

Het begon veelbelovend met een lift van Jan naar Antwerpen, intussen zijn halftijdse thuisstad. Hij nam zo ook afscheid van onze kinderen die ik voor t eerst alleen meeneem op reis, spannend! Murphy toverde echter de ene pech onderweg na de andere vanaf Antwerpen Centraal waar onze Thalys met dik 20 min vertraging vertrok naar Schiphol door een probleem in Parijs waar ie vandaan kwam. 

💥Stresske, maar 20 min later aankomen was oké. Ik boekte deze vanuit de gedachte: 45' onderweg, no stress! Hoe mis kon ik zijn...

De IC trein reed die dag trouwens niet door werken op de lijn, maar dat langer en goedkoper traject boekte ik voor de terugreis. We zwaaiden Jan uit 🖐🖐🖐🖐 en terwijl we daar nog van bekwamen stonden we al na 10 min stil omwille van een technisch probleem aan ons treinstel. 

💥Stresske want je weet nooit hoelang zulks duurt en ik was al tijd aan t tellen om nog tijdig in te checken. Gelukkig gingen we 2,5u op voorhand zijn voor vertrek, dus enige vertraging ingecalculeerd. We spoorden nog tijdig opnieuw, maar mijn opluchting was van korte duur... nog eens 10 min later stonden we stil achter een andere trein in panne... 

💥💥💥STRESS want nu begon de tijd te dringen en t frustrerende was dat tot 3x toe 'ding' ging met de mededeling dat er niet meer info was... de zenuwen gierden nu door mijn lijf want ik voelde de minuten wegtikken. En waar ik voordien nogal vertrouwensvol tegen de kids zei dat we t nog wel zouden halen mits klaar voor n spurtje, verloor ik alle hoop toen mijn vriendin Veerle belde met de mededeling dat de check-in sloot... 

'Neeeeeeeeee!' ging door mn hoofd, maar ik nam een adempauze - waar mijn cursus mindfulness al niet goed voor is! - en besloot: dan boek ik wel n hotel op Schiphol voor n nachtje en we nemen de vlucht van morgen. 

Telefoontje naar Maroccan Airlines in t Engels with hair on top 🤪 onderbroken door tunnel nadat ik vernam dat pas op de vlucht van donderdag opnieuw plaats was voor 4... Waaaaaaaaaaat?! Ik kon t niet geloven en dan zakte de moed me even in de schoenen... wat doe ik hier alleen met 3 kids ergens tussen A'pen en R'dam?! Mijn spaargeld, de timing die paste ifv verhuis Jan, de eerste keer alleen onderweg, ... alles woog. 

Ik zonderde me even af van de kids om opnieuw te bellen en ook n potje te huilen. Ontlading van stress! De medewerker bevestigde de fucking realiteit, want vloeken deed ik ook even! 

Toch maar omgeboekt voor de prijs van n vlucht extra en dan strandden we in R'dam want onze Thalys reed niet meer door. 4u vertraging liepen we intussen op en we waren geeneens op Schiphol geraakt. Verder reizen had geen zin meer dus zochten we de overvraagde conductrice op. Wat n job?! Zij was onderweg op de hoogte gesteld van onze pech en op onze woorden 'we willen gewoon naar huis'... gaf ze toestemming om gratis terug te reizen, met een uur vertraging maar dat liet ons intussen onverschillig. De trein is altijd n beetje reizen: Antwerpen-Brussel -Leuven en top taxi mémé naar huis. 9u onderweg om opnieuw in ons eigen bed te slapen en op te staan met n kater, het is wat het is... zo dankbaar om mijn veerkrachtige kids die het beste maakten van onze 'tussenin-dagen'. Blij dat ze dan toch vrienden konden ontmoeten deze Paasvakantie. 

In de komende dagen diende ik n klacht in bij Thalys, annuleerde de trein en boekte n parking. Toch maar met de auto en zo gezegd, zo gedaan kwamen we 4u te vroeg, maar wel aan op de luchthaven. Jeej!!!

💭 Relax! En zoals we eerder hartverwarmende berichtjes kregen van Veerle, nu ook n foto met 10-koppig gezelschap dat we gauw zullen vervoegen, wijzend naar WELKOM. We worden verwacht 💞

Wonderwel liep t vliegen vlotjes! Enkel Nelleke vond t opstijgen n beetje eng. De meisjes gingen aan t schrijven, Matis aan t zus-pesten met love bombing 😅 

Stop Casablanca met sweet memories aan n vorig leven en dan Banjul, Gambia s hoofdstad waar Almamie ons staat op te wachten. Hoe welkom kan je je voelen! We gaan dubbel en dik intens genieten!