HoeZeeeeeeeee!

'Soms denk ik... Of een appartement aan zee misschien iets is?', vraagt mama me aarzelend, zo wat langs haar neus weg. 'Euh... ja, natuurlijk!, reageer ik fel. 'Meent ge t echt?' Ik voel dat mn hart een sprongetje maakt. Een oude droom vanonder t stof halen is altijd n goed idee, niet? 

Harten en hoofden van ons vrouwelijk familietrio (ma-tante-ik) vechten n beetje, maar ons hart klopt voor de zee. Na wat geinformeer en gecijfer over zulk 2de verblijf gaan we ervoor! Online en in real life zoeken naar die parel aan de kust. Keuzestress!

Waar? De kustlijn blijkt voor ieder wat wils te bieden maar de nabijheid van n station is n must én jeugdnostalgie trekt ons naar stad Oostende. You hate it or you love it! 💙 Bruisend met n schepje groezeligheid. Komende uit n dorp met koeien, ezels en geiten rondom en tieners in huis, zeggen wij graag 'it s a match!'. 

'Ons' appartement passeert als 1 van de eersten de revue, meteen 'O mooi!' bevonden. Jan en ik maken op mijn verjaardag-aan-zee zelfs een afspraak voor bezichtiging en bellen die ook weer af. Toch te duur... al zit de inboedel erbij 🤔

Maar de foto's blijven in ons hoofd hangen, wurmen zich opnieuw naar voren na een paar bezichtigingen. Niet-te-veel-werk-aan blijkt echt belangrijk voor ons. Als de immovrouw of man begint over muren die eruit kunnen om er iets mooi(ers) van te maken, doet mn hoofd tuuuuuuuut... jaja, maar die energie heb ik niet met n verbouwing thuis lopende. Ik word al moe bij de gedachte alleen 😴

Zee-zicht geven we met enige spijt op, maar getimede ligging vlakbij t strand niet. 3 kamers geven we op, maar dat terras waarop meer dan 1 stoel kan... no way. En zo wikken en wegen we... en we blijken snelle beslissers. Met n goeie vriendin in mind die het eerste huis kocht dat ze gingen bekijken als gezinswoning: 'Een nachtje over slapen met de vraag, zou ik spijt krijgen moest ik t niet kopen en t is dan weg?'. JA!

Een dikke maand later na start van onze zoektocht deed ik n bod (met okselvijvers 😆) en tekenden we 2 weken later de compromis! Wel makkelijk, geld uitgeven van n ander 😉 onder t motto: 'NU leven!' Met 2 zussen rond de 70 als back-up klinkt dat nog krachtiger. 

En dan wachten... ver-wachten als belevenis: voorpret met dromen en plannen. Pasen en Hemelvaart kunnen we er verhoopt doch jammer genoeg nog geen vakantie vieren. T voelt (te) lang tot de - belachelijk dure - passage bij de notaris. De vriendelijke man is duidelijk: ons ma heeft officieel alles te zeggen 😄 in praktijk zal ik de bijhorende administratieve en praktische rompslomp op mij nemen. 

De vorige lieve eigenaars nodigen ons nog uit voor de apero op n Ostends terrasje, samen klinken we op de overdracht!, HoeZeeeeee!