Sanyang

De volgende dagen gaan we voor n luie ochtend en chillen. Lieve had nog wat mini paaseitjes verstopt maar Awa had ze al 'opgeruimd' 😆 Rare wezens, die Belgen 😅

Almamie regelt hier alles: van taxi tot geldwissels over water en boodschappentoevoer. Heerlijk om eens niet zelf te moeten trekken, want hij doet alle 'vrijwilligerswerk', zo grapt hij zelf. Dankbaar hiervoor! 

Ik leer ook hoe rekbaar tijd hier is, wachttijd als ware tijd...

Naar de artisanale markt voor souveniertjes. Afbieden doe je in 3 keer: je biedt de helft of 1/3de van wat zij vragen om op de helft of 3/4de te eindigen en laat je niet vangen door je eigen prijs te vragen. Ik koop een armband met geluksschelpjes, alle beetjes helpen 😉

Oumie en Yama gaan voor n knap souvenirkapsel waar ze maar liefst zo n 8u (!) stil zitten voor over hadden, maar zo moooooooi! 

En de oceaan blijft ons terug roepen! Daar voel ik me een deeltje van n groter geheel. Verse sapjes die ik de laatste dag durf drinken, de strandhond Caravan die aaikes komt vragen en krijgt ook al ziet hij er niet bijster gezond uit - t is eens iets anders dan 🐱🐈 die we echt o-ve-ral zien - en een laatste mooi souvenir: een mooie grote schelp van de zeeslak om thuis te mijmeren over dit warme gevoel.

Rustigere zee, te rustig volgens kids want hoge golven zijn zoveel leuker! Een aangespoelde vis trekt de aandacht. Hij heeft paardentanden, eek! 😱

Wel meer dode vissen in zee en op t strand trouwens, tot ergernis van de Gambianen gericht op de intensieve visvangst van de Chinezen met grote schepen waar hun charmante kleurrijke vissersbootjes niet tegenop kunnen....

We zien er net eentje toekomen, wat n teamwork om deze uit zee te dragen met zn allen, mooi om zien en waar wij wat van kunnen leren! 

Met Hans, Lieve, Lore en Liese klinken we in de strandbar op hun laatste avond, want zij vertrekken 2 dagen vroeger. Voor t eerst en laatst n wijntje hier, dat smaakt en tegelijk voelt t raar om drinken hier tijdens Ramadam. 

Op Afrika en onze ontmoeting, altijd fijn zulke warme mensen te leren kennen, graag tot weerziens in ons Belgenlandje! 🖐

En van kletsen krijgen we nooit genoeg, tot in de (te) late avonduurtjes hier met Veerle onder n open prachtige sterrenhemel! 

En plots voel je je klein als je 1ste metekind je voorbijsteekt in grootte. Wat n bijzondere ervaring was het ook om Oumie's vaderland n stukje van binnenuit te mogen leren kennen! 🫶

Terug naar ons Belgenlandje, n vermoeiende reis maar wel n chaotische valies (vooral die van Nell) vol leuke herinneringen!

Zullen we er n jaarlijkse Paastraditie van maken?!