Op t Afrikaans ritme

En dan veroef je plots in een andere wereld! Achter een witte poort ligt de compound van Veerle en Almamie verborgen. Alles vertraagt hier.

Denk de geur van aarde, witte gebroken tegeltjes op de grond, vogelgeluiden en spelende kinderen op de achtergrond, wecome boven de deur, een huis voor de 'watchman' (die op het huis past), een stoffige tuin met fruitbomen (mango, citroen, ananas, ...), hangmatten en een zanderig zwembad 😆 en een lange eettafel op een schaduwrijk terras voor ons 14. Daar krijgen we ontbijt voorgeschoteld door Awa en Fatou, 2 jonge vrouwen in de buurt. Verwennerij voor ons waarbij zij nog n centje verdienen want het restaurant waar Awa werkt is omwille van de Ramadam gesloten. 

On our way al hobbelend en bobbelend richting crocodile pool. Krokodillen aaien, t is eens wat anders 😅 net rubber. Matis heeft er al meteen n souvenir gescoord; n krokodillentand!

We zijn met 3 auto s onderweg, chauffeurs incluis want het verkeer is hier zot gevaarlijk. We zien onderweg maar liefst 2 ongevallen gebeuren. Ik grijp me onderweg ook even steviger vast terwijl we rakelings n kudde koeien passeren. 

Onderweg vertelt Hans oa over hun reizen naar Ethiopië waarvandaan hun zoon Kibe  geadopteerd werd. Hier zie je de armoede niet zo qua wonen en eten en de mensen lijken 'vrolijker' in het leven te staan. Ik hou alvast veel van de 'couleur locale' van de mensen in scherp contrast met het stof en het vuilnis dat overal rondslingert. N pijnscheut in mn hart voor onze planeet. 

Hans wisselt van auto en als de kids liggen te maffen verandert den babbel met chauffeur Seiku in een versiertruc. Are you married? Single like me than... I m not looking for a new husband is mijn antwoord 😉 maar n business samen in Gambia-Belgium ziet hij ook wel zitten, ik kan rijden dus da s al wat 😅 I have enough work with my own business zegt de zelfstandige onderneemster in me 😉

Dan terug huiswaarts. Tis voelde zich niet lekker, wellicht combi jetlag, uurverschil (2u), warmte en t schudden voor gebruik onderweg en kiest voor slapen in ons huisje terwijl wij nog naar de Atlantische oceaan doorrijden.

Paradise beach, wow! Gisteren nog in de regen naar Schiphol, vandaag vollen bak zon en dit!

Zo n gevoel van weidsheid en grootsheid van de oceaan, jezelf klein voelen op de wereld. Knijp me, ik ben hier echt! 

De oceaan is warm en de golven wild en hoog. Mijn mamahart slaat n paar keer over, maar tante Veerle telt na elke golf mee de kopkes... 1 2 3 4 5... 6 oef! 

Het strand oogt mooi met palmbomen en... koeien! 

Veerle en ik giechelen om wat er nog aan meer moois valt te zien: beach boys 😆

Vanavond bewust vroeg ons bedje in want nu voel ik de vermoeidheid ook, om morgen de lange reisdag fris aan te vatten.