Ijen ⛰

3u30, gaap! Vooral Nell is amper wakker te krijgen... kindermishandeling?!

On the road again, waarom toch zo vroeg? Hoewel we al pasten voor de xtra vroege tour om 1u (!) om het 'blauwe vuur' (= giftige dampen) te zien in de krater. 3u extra slaap leek ons de betere optie.

We gaan voor de klim: 3 km (1,5 uur) steil omhoog. Vol goede moed starten we eraan. Maar enkele honderden meters verderop begint Nell al te jammeren... nochtans is zij anders echt n sterke stapper, van kleinsaf al. Maar ze is zooo moeee... Jan doet nog enkele verwoede pogingen om haar op zijn rug te dragen, maar het is echt (te) zwaar. Je kan op een karretje naar boven geduwd worden, maar daar vragen ze belachelijk veel geld voor. En we hebben net onaangekondigd al extra voor gasmaskers betaald omdat ze ons bang maakten over de giftige dampen en de wind die niet goed zit... mijn buikgevoel geeft aan dat dit niet klopt, maar zulk risico nemen voor je kids? 

Bovendien jammert Matis niet, maar je ziet m 'slaapwandelen'... dillemma: toch (push tot) doorzetten of ingaan op ' ik wil niet op de berg klimmen'. Jan keert met hen terug naar beneden en ik zet samen met Silje door naar boven. Echt pittig! En boven de wolken ook erg veel wind. Dit was 'mission impossible' voor Nell geweest, dus onze keuze krijgt bevestiging als de best mogelijke. 

We puffen en hijgen; langzaam maar zeker naar boven. Is t nog ver? vragen we n terugkerende voorbijgangster. Nog zo n 20 min, en even veren we terug. 15 min later vraag ik t opnieuw aan het Nederlandse koppeltje dat we passeren... o, zo n dik kwartier nog... 🙄

Eindelijk! De top en onze inspanningen worden beloond met een prachtig zicht! De zon die op het helderblauwe meer schijnt, lacht ons toe!

We praten even met n mijnwerker. Zij ontginnen in de krater, onmenselijk eigenlijk zeker als je weet dat zij geen gasmaskers dragen, enkel monddoekjes. Uit compassie krijgt Silje n zwavel-schildpadje dat de man hier goot. 

We did it!

Dan in hoger tempo terug naar beneden, niet te snel want de steilheid en onaangepast schoeisel doen ons slippertjes maken. 

Beneden maak ik me boos op de gasmaskers-oplichters, argh! Nell blijkt 2u te hebben geslapen. Ze kreeg n slaapplekje van n lieve dame met n eetkraampje en Matis amuseerde zich met vuur maken, samen met de mannen. Iedereen content, ook Jan! 

En dan de laatste etappe van ons groepsgebeuren: met t mini- busje naar de haven. We nemen immers de ferry naar... BALI! 

Vaarwel Java, tt was fijn vertoeven.