Blunders en pech

Geen reis zonder hobbels onderweg... 

- deze blog offline schrijven en m per ongeluk wissen! 2de keer, goede keer 🤞

- de eerste 4 (!) dagen je rugzak missen. Mijn rugzak bleef achter in Zaventem wegens een kapotte transportband. Da s balen om de wachttijd aan de bagageclaim; om de nummer die je meekrijgt die telkens opnieuw botst op een antwoordapparaat met Indonesische boodschap; om de onthaalbediende van je hotel die je om hulp vraagt en je niet begrijpend aanstaart; om de ergernis van verder moeten in je ene setje kleren; om de twijfel over verder reizen (doen we); om de onzekerheid over of t nog wel goed komt; ... stress! 

En dan plots, zonder afgesproken seintje per mail of telefoon, wakker schieten van de bonk bonk op de deur van je kamer, Jan wakker schudden omdat je niet durft open doen 😖 en rugzakdelivery, yes! De vakantie kan nu pas echt beginnen! 

- Kennismaking met het toilet, op de luchthaven. De 1ste in een reeks van nare en grappige toiletervaringen... Je zoekt de sjas en vindt m niet... zou het dit draaiventieltje misschien zijn? Psssst, right in mijn face! En ook mijn broek doornat. Ok, dat bleek dus de poepwasser... die water door n buisje spuit vanonder de wc-bril. 

Het sproeierke aan een slang in de muur leerden we appreciëren. Soms een sjas, soms niet. Als je pech hebt moet je t doen met enkel een waterbak met schep erin. Als je echt veel geluk hebt is er ook wc-papier! Het gekke is dat ze het kartonnen rolletje eruit trekken. Waarom? 1 van de vele wc-vragen... die je niet durft te stellen ☺ Trekken ze hier dan gewoon hun broek op over hun  natte billen? Thank god for natte Kruidvatdoekjes of papieren zakdoekjes. En waarom de vloer altijd zo nat is? Daar kwamen we achter door iemand na te kijken, hihi. Eerst je schoenen uit, je wc ding doen en dan ook je voeten afspoelen met de schep. Afhankelijk van de goorheid/properheid doen we t hier dus op zn Oosters of Westers 😉

- weetje waar we willens nillens achter kwamen: Indonesiërs gaan je altijd vriendelijk helpen, maar 'hati hati!' (= opgepast!) 'Ik weet het niet' staat niet in hun woordenboek. Niet zo erg om eens van t kastje naar de muur te worden gestuurd, maar als je een trein wil halen en gepakt en gezakt in een verkeerd treinstation aan de andere kant van de stad belandt, is dat ff vloeken! ☠💩

- verdwalen op de becak (= al dan niet gemotoriseerde riksja/fietstaxi): erachter komen dat de drivers de weg echt niet weten ook al blijven ze dit ontkennen na 2 stops aan andere dan onze homestay. Mannen ... hoewel, uiteindelijk is het Jan die stop zegt om de weg te vragen 🤣  en die vrouw wist t echt wel! 45 min later eindelijk 'thuis' (ritje duurt normaal maar 10 à 15 min). Zo n ritje is een leuke belevenis, maar zolang wind opvangen = bibberen brrr...

- Nell vult aan: als madammen je zonder vragen kussen, daarbij n beetje lekken en aan je ruiken! 👄👅👃

- verloren voorwerpen tot nog toe: Nell' s LOL-pet en Matis' stoere armbandje gekregen op n marktje 2 dagen eerder dat op de bodem van de hotspring ligt, Nell's pull laten hangen in een resto onderweg op tour, Silje s zilveren bloemringetje laten liggen aan t zwembad in Ubud, gekocht op Marlioboro, ... 

- skimming! 😱💰💳

- manta's, voor nu een onbeantwoord verlangen... 

- niet zoveel meer dan de polikliniek en je hotelkamer vanbinnen zien in Jakarta...

Ach, dit alles maakt ons reisverhaal extra pittig 😉