Dromen en plannen

'Weg zijn wij. Met ons vijven. De ganse zomer.’

‘De ganse zomer?’

‘Ja, we nemen allebei loopbaanonderbreking en boekten vliegtuigtickets naar Jakarta (Indonesië)’

'O, en dat kan zomaar?’

‘Zomaar niet, neen, maar het was al langer een droom en nu gaan we er echt voor’

Als we vertellen over onze plannen, dan krijgen we uiteenlopende reacties: van bewondering over bezorgdheid tot iets wat als een oordeel klinkt of op zijn minst iets waar je je voor moet verantwoorden.

Waarom we dit zo graag willen doen?

Draai de vraag om: waarom niet?

Er zijn veel goede redenen om onze reis niet te maken:

- omdat er (te) veel bij komt kijken: afstemmen met collega’s en loopbaanonderbreking aanvragen; vooraf sparen; vaccinaties, paspoorts en reisvisa; onze Vuurvlinder-cliënten tijdig op de hoogte brengen; een reisroute (beetje) plannen, afstemming met onze lopende verbouwingen, verzorgers voor onze beestenboel zoeken, …

- omdat (over)bezorgde ouders en familie gerustgesteld willen worden

- omdat dat ver en lang toch niet moet, …

Niks moet, maar het mag wel en als we - samen en apart - stilstaan bij vragen als ‘Wil ik dit echt?’ en ‘Zou ik later – als wijze oude vrouw - spijt hebben, moest ik dit nu niet doen?’ dan moest ik 2x ‘ja’antwoorden en niets hield ons dan ook meer echt tegen. En ja, we volgen eerder ons hart, dan ons hoofd hierin, volgens mij klopt dat altijd ;-)

Uiteindelijk draait het hierom: waarom zouden we dit niet doen? Veel is moeilijk, maar niet onmogelijk, dat zeg ik zelf zo vaak tegen mijn cliënten of doe hen reflecteren bij de zoveelste ‘Ja maar, dat kan niet…’, ‘Is dat echt zo? Wat houdt je tegen?’. Vaak gaat het eerder over kiezen voor veiligheid. Dat mag, maar weet dan wel dat je daarvoor kiest of dat je er nu nog niet of niet meer voor wil kiezen.

Hoe het zover kwam?

Toen Jan en ik elkaar ontmoetten hadden we elk al wel wat gereisd, waren we allebei al dertigers en was onze droom die toen op de voorgrond stond: een gezin vormen, of althans voor 1 kindje gaan. En daar gingen we voluit voor: 6 jaar later waren we samenwonend, gehuwd en met 5!

Reisjes in de categorie – dat past niet bij ons, dat doen we nooit – volgden in het genre van een bungalowpark kortbij omdat dat financieel haalbaar, praktisch met kleine kinderen en bovenal ook gewoon leuk bleek! Ook camping, glamping en avontuurlijke toetsen - zoals rondreizen met het openbaar vervoer zonder vooraf iets te boeken met enkel een Lonely Planet als houvast - passeerden de revue. Intussen hebben we allebei een smartphone – naast the good old Lonely Planet - en zijn vooral te-doen-tips (een massage-cursus of een workshop tempeh maken volgen, een project bezoeken, …) aan het verzamelen. Suggesties blijvend welkom op mijn adres!

Kids incluis

Nog een vraag die ik al 2x kreeg en me blijft verbazen: ‘Met alle 5?’. Ja natuurlijk, wij zijn een gezin, hoe zou ik onze kinderen kunnen, laat staan willen thuis laten en dan nog voor 2 maanden? Dat is nu net integraal deel van onze droom: een verre lange reis met ons gezin.

Ons Silje (11 jaar), Matis (9 jaar) en Nell (6 jaar) hebben ook wat in de pap te brokken, want ook voor hen blijkt het niet evident om zomaar even de ganse zomer hun vriendjes te missen. Onze jongste besloot intussen om toch maar mee te gaan, want tevoren klonk geregeld ‘Mémé, je moet niet ongerust zijn. Ik blijf wel bij jou’, maar als ik dan over ‘ons missen van haar en haar missen van ons’ begon, kwam ze in 2-strijd en feit dat ze mémé ginds ook wel kan bellen en op een schermpje zien, haalde haar over de streep. Silje wil ginds een schooltje bezoeken en Matis elke dag zwemmen in de zee, dus ook met hun wensen (mits grenzen op die ‘elke dag’) zullen we ook zeker rekening houden.

Ruimte voor het onverwachte en controllitis

We willen bewust ruimte laten voor het onverwachte… veel ruimte en traag reizen, op het tempo van de kinderen. Ook daar doen we het zeker voor: er eens echt tussenuit zijn, een ‘andere wereld’ ervaren en be-leven en tijd nemen, véél tijd én co-coonen met ons 5. Onze reisroute ligt nog verre van vast en als ik mijn Janneman volg, dan zal die ook niet vastliggen bij ons vertrek. Ik onderhandel alvast over de eerste paar nachten, uit controllitis en ervaring hoe leuk een vermoeid en hongerig gezelschap kan zijn. En verder? Verder blijven we dromend voor-pret beleven!

Welke droom heb jij? En waar wacht jij nog op om die in een plan om te zetten?