Over een man, huis en tuin naar mijn hart

6u. De zon komt op. Wederom a room with a view! Hier nestel ik me op ons bambooterras om nog wat bij te schrijven voor iedereen wakker wordt... 

Ik denk met een warm gevoel terug aan gisterenavond, onze laatste hier. Stel het je even voor: je gastheer nodigt je uit om samen een vuur te maken. Ons 'vuurmanneke' Matis roept meteen JAAA! Een vuur waar we de verse vis van de markt op grillen. Je haalt zelf een tapioka (= casave)boom uit de grond voor zijn wortels die je kookt. Beetje ketjap erbij. Tadaaa: een feestmaal! Op bananenbladeren smult echt iedereen, altijd spannend of je kids zulks wel willen eten, maar Nell roept algauw 'Nog visje asjeblief!'. Enne, geen afwas 😉

Ons voorgevoel was o zo onterecht! Een paradijslijk adresje, zo noem ik onze home stay bij Ramat, een oudere wijze man. Hij brengt ons tot rust, zelfs zijn ondeugende kater Kantono (= welpje) wordt rustig van zijn uitstraling en stem.

Hij is houtbewerker, gehuwd met een Duitse die tot nog toe in Duitsland woont, het land waar hij minder dan een jaar terug ook 20 jaar met haar en zijn 19-jarige dochter vertoefde. Zijn vrouw komt eind deze maand 2 maanden op proef hier samenleven. Ze staan op een kruispunt in hun leven, kampen met een dillemma: gaan ze hier samenleven, terug in Duitsland of...? Hoe een grensoverschreidende liefde je voor keuzes stelt... ooit stond ik daar zelf, nu zou ik zou t al moeilijk vinden moest mijne Janneman op ons pensioen de vraag stellen om samen in Noord-Limburg te gaan wonen?! 

Hier komt wel wat meer bij kijken... Rabat vertelt over wat goed leven voor hem betekent: meer 1 zijn met de natuur, zijn huis en tuin die hem een vakantiegevoel geven hier, ruimte en tijd voor meditatie, ... toch kan ik me niet van de indruk ontdoen dat hij een veilige cocon voor zichzelf creëerde omdat de wereld daarbuiten zo hard was en is voor hem... en wat dan nog? Dat kan je je afvragen want hij kiest wel bewust. 

(...) Nu is de politieke situatie stabieler, doch het extremisme onder moslimpartijen groeit... En de klassemaatschappij en corruptie blijven sterk voelbaar: zonder geld, geen kansen. Daarom steunt Rabat ook enkele arme gezinnen uit de buurt: als hun kinderen iets nodig hebben voor school, mogen ze aankloppen. Een man naar mijn hart. 

Het moet gezegd, elke ochtend zijn vegan pancakes met choco en mini- banaan als picknick op het bambooterras naast zijn altaartje, palmen ons in. Recept: bloem, koffielepeltje suiker en water mengen, bakken en choco en banaantjes als topping. Mmmmh! 

Zijn huis en tuin zijn ronduit prachtig! Ik vind m stiekem zelfs mooier dan de 150 ha grote befaamde botanische tuin die we bezochten in Bogor. In elk hoekje valt er wel wat nieuws te ontdekken! Voor zijn huis gebruikte hij verschillende structuren op de muren, zowel binnen als buiten.

Hij wilde t niet saai, dat is het dan ook verre van niet geworden! En niet strak, tsjak tsjak op zn Duits, want daar wilde hij net van weg (en ook van zn schoonmoeder 🤣). Ik stuur de kids erop uit hun favoriete plekje te zoeken en ook Jan en ik ontdekken het onze. Jan is gefascineerd door het beeld waarin volgens bijgelovige buurtbewoners een (goede!) geest huist. Ik vond het Boedhisme altijd al intrigerend en de combi met waterplantjes zo mooi. Laten we de hier voelbare 'Auhm' (het Goddelijke, het goede) een stukje meenemen op ons pad!  

O ja, we zijn aan zee. Daar hebben we uiteraard met volle teugen van genoten! Wie me een beetje kent weet dat ik daarvan - het ruisen, de zilte lucht, het tijdloze gevoel, ... - ook enorm van hou! 

Op zn Blankenbergs, net even anders. Geen platliggers op handdoeken, maar staanders (wij wel). 

Geen bloot, maar bedekt (wij half, in minder laagjes).

Geen Berlijnse bollen, maar kroepoek (wij ook).

Geen strandspeelgoed of schelpen, maar hermietkreeftjes en plastic.

En de brommers of course, ook op op het strand... 🙄 en toch doen we mee! 

Vandaag trekken we de rijstvelden nog in met Rabat als gids en gaan visjes vangen vanavond springen we op de nachtbus naar Yogyakarta.

Dag rust (de nachtelijke valse gezangen van de moskee in de straat niet meegerekend), oprecht benieuwd naar de nieuwe stad!