Allemaal beestjes!

Sanur is verrassend!

We kozen t mede omwille van de nabijheid bij de haven en de luchthaven, maar t overtreft onze verwachtingen. Eerste indruk over dit kuststadje was  Benidorm-achtig, bastards incluis, maar t blijkt toch anders op t tweede gezicht. Ja, hier zijn opvallend veel oudere Kiwi's (zo noemen de Australiërs zichzelf!) en de toeristenwinkeltjes are back in town, maar het strand is heerlijk rustig en we ontdekken een mix met authenticiteit, zoals op het avondmarktje. 

Toevallig botsen we op waarschuwingsbordjes over schildpaddeneieren op het sttrand en ontdekken even verderop een heus schildpadden-opvangcentrum. Zo'n fascinerende beestjes! Of zeg maar beesten want die we tijdens t snorkelen ontmoetten waren reuzegroot. Ze kunnen zo'n 150 jaar worden!

We ontmoeten een kleine grote held: de vrijwilliger die dit project trekt, subsidieloos. Hij noemt t n hobby, wjj n roeping. Hij is eigenlijk n brandweerman/verpleger 1ste hulp, voornamelijk voor de toeristen hier. Laat ons n reeks foto's zien van zijn interventies en zegt er doodleuk bij 'many deads' 😳💀

Terug naar de schildpadden. Blijkt dat je er eentje adopteren kan en zelf mag ter zee laten. We twijfelen niet en scheppen prompt 3 baby- schildpadjes in een potje. En onze kinderbende kiest namen. 

🐢 Snoetje voor Nell 

🐢 Kweenie voor Matis

🐢 Roepiah voor Silje

Geweldig toch dat je je eigen schildpadje zn 1ste zwem kan laten ervaren in de grote open zee! De kinderen volgen Snoetje, Kweenie en Roeliah tot en met hun natte broek. 3 weken zijn ze om hen meer overlevingskansen te geven: tot 2 weken kunnen ze niet duiken en zijn ze extra kwetsbaar aan het oppervlak voor vogels. Hun ergste vijand is echter plastic, de mens dus 😥. 

Daar gaan ze! Opdat jullie ons mogen overleven! Zie ook filmpjes.

Nadien mogen we de schilden van de grotere nog schoonschrobben, we krijgen onze kinderen met moeite uit de bassin. 

Fascinerende beestjes zijn hier wel meer. Ik denk aan:

- gecko's en dan vooral die ene grote (zo n 30 cm!) die op onze kamer zat waarvan we zo hard schrokken! We gingen er zefs iemand bij halen. De man zei enkel droogjes: 'No gecko's in Belgium? In Bali many' en liet ons zitten met t beest. Jan en Matis waren mans genoeg om er naast te durven slapen. Detail: hij kwam uit de kast gekropen waar Nell even voordien in zat bij t verstoppertje spelen;

- 🦏 een neushoornkever, met n... hoornneus dus! Gek genoeg deed het me erg denken aan een playmobilbeestje. 

- 🕷🕸 een spin zo groot als je hand, no kidding!

- 🦀🐚heremietkreeftje. Raap je n mooi schelpje, kruipt daar iets uit, zeg! Ik denk dat t beest nog harder schrok van mijn gil, want hij vergat zn huisje en liep snel naakt weg! 

- alles is in XL kriebelformaat vindbaar op je kamer: mieren, kakkerlakken, ... 

- reuzewespen. Deze kloeffer stak Nelleke in haar handje, akelig beest!

- Aapjes in allerlei soorten: van lief en schattig tot mjjdbaar en rennen 😉!

- Manta's! 😜 Heb intussen mn relativeringsvermogen terug 😝

- Zoveel mooie vogels, jammer genoeg teveel in kooitjes zoals ook de tuin in ons hotel vol hangt met prijsbeestjes 😥 

- En onze eigen waterratjes 😆 amper uit t zwembad te krijgen ondanks klachten van de kindonvriendelijke eigenaar over hun luidruchtigheid. Tja, spelende kinderen, 3 stuks, wat wil je dan? Zin om te zeggen dat zijn arme vogels te luid fluiten.

Hoe zou het nu met Snoetje, Kweenie en Roepiah zijn?